Foreldrum þínum þéna af dyggð,

það má gæfu veita,

varast þeim að veita styggð,

viljir þú gott barn heita.

‍

Hugsa um það helst og fremst,

sem heiðurinn má næra;

aldrei sá til æru kemst,

sem ekkert gott vill læra.

‍

Lærður er í lyndi glaður,

lof ber hann hjá þjóðum.

Hinn er ei nema hálfur maður,

sem hafnar siðum góðum.

‍

Vertu dyggur, trúr og tryggur, 

tungu geym vel þína, 

við engan styggur né í orðum hryggur, 

athuga ræðu mína.

‍

Lítillátur, ljúfur og kátur,

leik þér ei úr máta;

varast spjátur, hæðni, hlátur,

heimskir menn sig státa.

------

þéna: þjóna (hér er um boðhátt að ræða (þú er undanskilið): þjónaðu (þjóna þú) foreldrum þínum!)

af dyggð: af trúmennsku 

varast: varastu (boðháttur!)

veita styggð: styggja (angra, óhlýðnast) 

hugsa: hugsaðu (boðháttur) 

helst og fremst: fyrst og fremst, umfram allt

það … sem heiðurinn má næra: það sem má næra heiðurinn (þf.); við eigum að hugsa um það sem getur aukið heiður okkar (heiðurinn stendur hér í þolfalli) 

æra: heiður, virðing lyndi: lund 

lof ber hann: hann hlýtur lof 

þjóðir: (hér) fólk úr máta: fram úr hófi, um of 

spjátur: mont, bjánalegt glens 

státa (af einhverju): gorta, stæra sig 

-------