Hugsandi ég horfi á

hvað ég er að vinna,

saklaus hegg ég sundur strá;

síst er vægð að finna.

Ó, hvað nauðug læt ég ljá

lífi þeirra granda;

varnarlaus ei flúið fá,

falla þar sem standa.

Við erum eins og önnur strá,

enduðum lífs að fetum

fyrir dauðans föllum ljá,

flúið ekkert getum.

Hvarflar mér í huga þá

hitt, sem fæstir rækja,

hvenær dauðinn kuldastrá

komi mitt að sækja.