Með lafandi tungu við tölvuna sat hann

og tökkunum hamaðist á

en faðir hans þurfti á meðan að mata hann

og mamman bar kopp til og frá.

Þetta var leikurinn „Drepum og drepum

og drepum án miskunnar“

en strákurinn safnaði stigum og þrepum

og stolt sinna foreldra var.

Hann sat við svo lengi að á meðan óx mosinn

en metið sitt loks gat þó bætt.

Hann límdist við skjáinn, sat fastur og frosinn

og fann að hann gat ekki hætt.

Þá loksins kviknuðu í kollinum perur:

Hann kveinaði af skelfingu og fann

að innan í tölvunni voru verur

sem voru að leika með hann.